In deze aflevering wil ik het hebben over de verschillen tussen Human Design en de Gene Keys als systemen. Het ene systeem sluit het andere niet uit. Ze kunnen elkaar aanvullen en verrijken, maar in het bijzonder kunnen de Gene Keys je ook laten zien waar het Human Design vaak misloopt, waardoor veel mensen uiteindelijk de overstap maken naar de Gene Keys.
Transcriptie
Ik werk al meer dan zes jaar met beide systemen: Human Design en de Gene Keys.
In beide systemen ben ik als gids gecertificeerd. Ik ben erkend Living Your Design Guide sinds 2023 en ik heb sinds 2021 meermaals het Gene Keys Guides Programma doorlopen.
Beide systemen maken deel uit van mijn beleving, mijn innerlijke reis met mezelf en mijn reflectie op mijn interactie met de wereld om me heen. In sommige jaren stond Human Design meer op de voorgrond, in andere jaren kwam de focus dan weer meer op Gene Keys-contemplatie te liggen.
Intussen kan ik zeggen dat ik de essentie van beide systemen begrijp en daardoor ook meer loskom van de systemen zelf, en des te meer tot een beoefening van die essentie. En die essentie gaat in mijn ervaring vooral over: vertragen, pauzeren en bewuste integratie van wat nog gefragmenteerd was.
An sich heb je daar Human Design en de Gene Keys niet voor nodig. Maar deze systemen kunnen wel een middel zijn om die essentie diep te implementeren in je dagelijkse leven, je manier van zijn en bewegen doorheen het leven, in verbinding met anderen.
Wat zijn de Gene Keys in relatie tot Human Design?
De Gene Keys zijn een systeem dat gegroeid is uit Human Design, dankzij grondlegger Richard Rudd, een van Ra Uru Hu’s studenten, als creatief antwoord op wat er volgens hem wezenlijk ontbrak in het Human Design Systeem.
De Gene Keys biedt een uitnodiging om naar binnen te keren en via contemplatie stil te staan bij wat er zich van nature aandient in je bewustzijn, dat te verwelkomen en als leermeester te zien, waardoor je op termijn op een natuurlijke manier tot integratie, resolutie, verwerking en heling komt.
Als ik het zo omschrijf klinkt het misschien wat vaag en niet zo praktisch. Dat komt omdat de Gene Keys een zachtere, meer ontvankelijke manier van werken inhoudt, en dus geen concrete strategische manier is zoals “volg je Strategie en eer je Autoriteit” in Human Design.
Daarom zijn de Gene Keys niet voor iedereen, omdat veel mensen net moeite hebben om die houvast, die structuren en systemen brengen, los te laten. Je zou kunnen zeggen dat Gene Keys alle stappen van Human Design overslaat en direct in de beleving gaat, terwijl veel mensen net liever in die informatie en kennis en strategie willen blijven, omdat dat de illusie schept van iets te doen, maar zonder het echt te moeten beleven.
Wat ontbreekt in Human Design, maar toch aanwezig is
Nochtans is Human Design ook bedoeld als beleving, maar weinig mensen komen daar. Het systeem is zo complex en zo gedetailleerd, dat je jezelf jaren kan bezig houden met het vermijden van de beleving.
In mijn ervaring is dat ook precies wat er vaak gebeurt.
Mensen komen voor een Human Design reading of analyse, slorpen heel veel informatie op in korte tijd, en stellen zichzelf vervolgens de vraag: Oké, interessant en herkenbaar, maar wat moet ik ermee?
In plaats van dat mensen dan met die vragen gaan zitten om te kijken waar het hen brengt, schakelen ze gewoon over op het volgende stukje informatie of kennis over hun grafiek of een ander aspect van Human Design. En zo kan je heel lang jezelf bezig houden.
Ra Uru Hu voegde uiteindelijk strategieën toe zoals “Volg je Strategie en eer je Autoriteit” of “Ga eten volgens je PHS” of “Geloof me niet, experimenteer en zie voor jezelf,” maar deze schieten vaak het doel van Human Design voorbij. Ze zetten aan tot mentaal proactief zijn met design, terwijl design niet iets is wat je kan doen, maar net verwijst naar een soort “zijn.”
En het is net met dat “zijn” dat mensen in de knoop raken. We zijn immers geconditioneerd om strategisch om te gaan met zowat alles in het leven en zijn het verleerd om simpelweg te zijn en toe te laten wat er in ons bewustzijn vanzelf wil ontstaan. Daardoor missen we vaak waar het om gaat in Human Design, omdat Human Design ook ergens een beetje de boodschap mist en veelal geen veilige ruimte biedt voor mensen om zich over te geven aan dat soort beleving.
Daardoor is de nadruk in Human Design eerder komen te liggen op mentale houvast van kennis en informatie, dan op de uitnodiging om jezelf oprecht te ontmoeten voorbij kennis en informatie.
Loslaten van mentale houvast
Maar vroeg of laat komen mensen dan toch in een soort botsing met zichzelf. Die vraag '“Wat moet ik ermee?” wil immers beantwoord worden. Ofwel gaan mensen er dan toch mee zitten en gaan ze in de beleving, ofwel laten ze Human Design voor wat het is en zoeken ze weer een nieuw systeem dat hen informatie en inzicht kan schenken in hun situatie of wie ze zijn, een nieuw mentaal zoethoudertje dus.
Zo’n mentale zoethoudertjes zijn altijd maar tijdelijk vooraleer dezelfde vraag weer opdoemt: En wat nu? Wat moet ik ermee? Hoe zet ik dit dan om in de praktijk?
Dus wat de Gene Keys doen is eigenlijk ervoor zorgen dat er weinig tot geen informatie of kennis is om je aan vast te houden, en je uitdagen om meteen in de beleving te gaan.
De kunst van contempleren
Hoe doe je dat? Je leest iets over Gene Key 8, bijvoorbeeld, en je gaat ermee zitten. Je vertraagt en neemt een pauze met dat stukje dat je hebt gelezen. Je contempleert het. Een zinnetje kan al voldoende zijn om een hele beleving van iets in je bewustzijn te brengen.
Ik geef een voorbeeld.
In het stukje over de Gave van Gene Key 8 in het dikke, blauwe boek van Richard Rudd staat bijvoorbeeld: “To find your own style is to be yourself without concern about what others may think.”
Dit is al genoeg om allicht maanden op te kauwen, te contempleren, te mediteren, te voelen wat dit betekent voor jou, wat het in je oproept, etc.
En wat er met dit zinnetje naar boven komt is precies wat je nodig hebt om een verborgen deel van jezelf op te merken, aan te kijken en alsnog te integreren. En wanneer je denkt dat je de bodem ervan hebt gezien, dan komt er weer een diepere laag. En daarna nog een diepere laag. Etc.
Als je er een tijd mee gezeten hebt en verwelkomd hebt wat zich aandient, en je kijkt terug op de afgelopen tijd, dan ga je merken dat transformatie, heling, verandering, etc. van nature plaatsvond en je niet meer die persoon bent van pakweg een paar maanden geleden, toen je voor het eerst dat zinnetje contempleerde.
Dat is de opzet van de Gene Keys: vertragen, pauzeren, contempleren en verwelkomen wat zich aandient, zodat je het kan accepteren en omarmen. Resultaat: duurzame, diepe transformatie over tijd.
Geen quick fix, geen dopamine-hit voor je brein, maar een langdurig, zacht proces dat je alleen kan beleven, waar je jezelf er niet doorheen kan denken (zoals velen wel met Human Design doen en denken dat dat iets oplevert; maar dat levert meestal erg weinig tot zelfs niets op).
Het systeem is niet het doel of de bestemming
Nu, Richard Rudd heeft met de Gene Keys ook een heel systeem gebouwd, maar hij deed dat bewust met de boodschap: het gaat niet om het systeem, zelfs niet om de Gene Keys. Het systeem is er alleen maar omdat mensen “iets” nodig lijken te hebben om zich aan vast te haken, vooraleer ze in de beleving kunnen/willen/durven gaan.
Dus ook in de Gene Keys kan je verloren gaan lopen als je de beleving ervan, de beoefening van vertragen, pauzeren en contempleren uit de weg gaat. Alleen… in Gene Keys is het moeilijker en val je veel sneller door de mand, dan in Human Design.
In Human Design kunnen mensen zichzelf en anderen heel lang voor de gek houden, doordat Ra het systeem zo ongelooflijk complex heeft gemaakt waardoor niemand eigenlijk nog weet waar het nu echt over gaat. In dat opzicht lijkt Human Design meer op astrologie met z’n vele tradities, lagen en strekkingen, terwijl Gene Keys meer lijken op een beoefening van Taoïsme, zoals met de I Tjing vóór dit een meer hedendaags divinatie-systeem werd.
Met Gene Keys kan je jezelf ook voor de gek houden, vergis je niet.
Ik heb al meermaals mogen aanschouwen hoe mensen de Gene Keys gebruiken voor spiritual bypassing of zelfs spiritueel gaslighten, zichzelf of de ander, in een poging mentale controle te kunnen houden. An sich kan je elk systeem misbruiken natuurlijk. De Gene Keys zijn daar geen uitzondering op.
De Gene Keys zijn echter geen mentaal systeem, in contrast tot Human Design, waardoor het vaak wel moeilijker is om mentale controle vast te houden zonder dat het opvalt. In Human Design daarentegen ben je eerder de vreemde eend in de bijt als je voorbij wil gaan aan het mentale stuk en meteen in de beleving wil.
Net door de beleving van Human Design als systeem en waar het naar wil verwijzen, wordt het ook echt moeilijk om het dogmatische aspect alsnog te kunnen accepteren, of zelfs tolereren. Je prikt er namelijk veel sneller doorheen als je niet zo gehecht bent aan de informatie, maar veel meer open staat voor de unieke beleving ervan.
Zelfstandig door de Gene Keys of met begeleiding?
Het voordeel van Gene Keys is wel dat je dit geheel zelfstandig kan beoefenen. Je hebt dus geen gids of coach of therapeut nodig.
Veel mensen kiezen wel voor begeleiding net omdat ze zichzelf niet vertrouwen of de accountability nodig hebben om ook daadwerkelijk te vertragen, te pauzeren en te contempleren, en anderzijds omdat het delen van contemplaties verrijkend en inspirerend kan werken voor je eigen reis en je perspectief.
De Gene Keys kent ook veel ingangen:
je kan er stapsgewijs doorheen gaan via de sequenties van het Gouden Pad (dan doorloop je stapsgewijs alle Gene Keys van je profiel); dit is interessant voor wie niet per se met een gerichte vraag zit, maar gewoon je eigen profiel in z’n totaliteit wil gaan beleven;
je kan ook gewoon op basis van informatie uit de boeken of de audio-files werken met een specifiek doel voor ogen (bv. “Ik wil mijn kernwonde leren begrijpen, toelaten, accepteren en integreren/helen”) door met rakende zinnetjes te gaan zitten en te kijken wat er naar boven komt;
je kan samen contempleren met anderen. Gene Keys ltd. organiseert met regelmaat retreats in het Gouden Pad en er zijn ook Clubhouse rooms elke week waar je contemplaties kan delen.
etc.
Naast de Gene Keys als systeem op zich is er ook de Dream Arc, wat nog minder houvast biedt en meer een link heeft met symboliek en archetypes uit de natuur. De Dream Arc is gebaseerd op de 64 Gene Keys, maar ze zijn gelinkt aan dieren-archetypes en wijsheid uit de natuur voor wie liever vanuit een relatie met dieren en de natuur wil werken op een meer creatieve, speelse manier, dan met esoterische wijsheid uit de I Tjing.
In de Dream Arc heeft elke Gene Key drie dieren: eentje voor de Schaduwfrequentie (dieren die laag bij of in de grond leven), eentje voor de Gave-frequentie (meestal zoogdieren), en eentje voor de hoogst mogelijke expressie, de Siddhi (vogelsoorten). Elk dier brengt een eigen symboliek, boodschap en wijsheid. Elk dier is bovendien ook nog ingedeeld in andere categorieën, zoals de tricksters, de jagers, de boodschappers, de healers, etc.
Er zijn ook enkele gratis modules beschikbaar om kennis te maken met het systeem:
Three Days of Inspiration: een korte module die een inleiding geeft in de Gene Keys als systeem om te kunnen proeven van wat het inhoudt alvorens je eerste sequentie op het Gouden Pad aan te vangen of om te meer te leren over wat contemplatie van de Gene Keys inhoudt;
The Jaguar’s Journey: deze gratis module laat je specifiek kennismaken met de Dream Arc als manier om met de Gene Keys te werken.
Seven Days of Grace: een meer mystieke manier om met de Gene Keys te werken rond het thema Genade, om kennis te maken met de Zeven Heilige Zegels.
Kortom, bij de Gene Keys is er voor elk wat wils, als je houdt van deze meer zachte en ontvankelijke aanpak om tot innerlijke resolutie en zelfrealisatie te komen.
En wat met Human Design dan?
Nu, dit klinkt alsof ik iedereen aan de Gene Keys-contemplatie wil. Maar wat dan met Human Design, want daar gaat deze podcast over, toch?
Ik ga eerlijk zijn. Ik worstel nog steeds met Human Design als systeem inzetten om de essentie te kunnen eren van het systeem. De essentie is me intussen duidelijk, althans volgens wat ik doorheen mijn ervaring met het systeem heb ontdekt, maar hoe Human Design als systeem nu wordt doorgegeven lijkt daar enigszins haaks op te staan.
Ik zit momenteel nog in twee Human Design-opleidingen en steeds meer bots ik tegen het dogmatische van het systeem en wat Ra Uru Hu ervan heeft gemaakt op, waardoor het soms een onmogelijke opdracht lijkt om het systeem nog te kunnen blijven inzetten, wil ik vanuit integriteit kunnen blijven werken.
In de Gene Keys heb ik dat niet. Het hele systeem is gebouwd om net die essentie voorop te kunnen stellen. Maar in Human Design lijkt het alsof die essentie is ondergesneeuwd geraakt waardoor ik niet alleen opbots tegen het systeem zelf, maar ook tegen zowat de gehele community die geïndoctrineerd is door het systeem.
Ik ben dus nog steeds aan het onderzoeken hoe ik met Human Design verder kan. Er bestaat nog steeds een grote kans dat ik het systeem misschien in z’n geheel zal moeten loslaten, wil ik die essentie kunnen blijven eren, dat het systeem onherstelbaar is vervormd geraakt of misschien zelfs al van in het begin niet kloppend is met wat voor mij als waarheid voelt.
Niet meer zo gehecht zijn aan Human Design helpt al enigszins om los te komen van dogma en potentiële indoctrinatie die me wegleidt van de essentie. Tegelijk is die onthechting ook lastig, omdat andere mensen, zowel mensen die met me willen werken, als mensen die ook met het systeem werken en dus mijn peers en collega’s zijn net niet voorbij dat dogmatisch kunnen of willen kijken, enerzijds omdat ze die houvast nog steeds denken nodig te hebben, anderzijds omdat het hun verdienmodel en het fundament waarop ze alles hebben gebouwd, bedreigt.
Het is voor mij een lastige evenwichtsoefening, wat er vaak toe leidt dat ik geen idee heb wat ik er verder nog over kan zeggen, delen, of ik überhaupt deze podcast nog kan verder zetten, of zelfs nog kan werken met Human Design in mijn aanbod.
Maar ik wil de baby ook niet meteen met het badwater weggooien. Ik voel nog steeds een uitnodiging om te blijven onderzoeken en een open, nieuwsgierige houding aan te nemen om te kijken waar dit onderzoek me brengt. Ik neem het stap voor stap.
Stuur jouw vraag in
Deze podcast-aflevering kwam dan ook als antwoord op een vraag van een cliënt die recentelijk aan me werd gesteld. Ik merk dat dat net de meest stromende manier is voor mij om tot een nieuwe aflevering voor deze podcast te komen.
Daarom wil ik bij deze ook meteen een uitnodiging lanceren: heb je een vraag over Human Design? Zit je met iets wat Human Design-gerelateerd is? Wil je graag mijn kijk hierop? Jouw vragen en mijmeringen zijn welkom als inspiratie. Voel je vrij om iets in te sturen of te delen met mij. En wie weet komt jouw vraag of uitnodiging tot contemplatie in een van de volgende afleveringen.
Share this post